Ik herinner het me als de dag van gisteren, ik liep door de gang in groep 3, wij allemaal in een rustige rechte lijn, op weg naar het computerlokaal. We zouden naar binnen gaan en aan een van de vele desktops gaan zitten. Het volgende uur oefenden we typen en basiscomputervaardigheden. Als iemand die nog steeds graag pen op papier zet, was het moeilijk om het belang van computervaardigheden te begrijpen. Vooral in de jaren 90, toen computers nog niet zo gewoon waren als nu. De afgelopen decennia heeft de wereld zo'n ongelooflijke digitale overname ondergaan met een onmetelijke impact op het onderwijs.
Hoe het begon:
Hoewel het vaak voelt alsof we tijdens Covid-19 een alles-in-één-verschuiving naar e-learning hebben ervaren, begon de omschakeling naar digitaal onderwijs veel eerder. In de jaren zestig, aan de Universiteit van Illinois, VS, is het eerste voorbeeld van e-learning zoals we dat nu kennen. Studenten begonnen te leren van computerterminals die met elkaar verbonden waren om een netwerk te vormen. Hoewel dat niet helemaal klinkt als Zoom of Google Classroom, was het een voorloper van e-learning. Kort daarna werd in 1984 de allereerste volledig online cursus aangeboden door de Universiteit van Toronto. Vanaf daar was het een vrij snelle sprong naar de eerste universiteit (de Open Universiteit in Groot-Brittannië) die in de jaren '90 online afstandsonderwijs aanbood.
De Covid-19-impact:
Sindsdien is er een lange weg afgelegd. Afstandsonderwijs werd steeds gewoner, basiscursussen computervaardigheden veranderden in complexe codering. De mogelijkheid om een volledig diploma te behalen zonder een voet op de campus te zetten, werd voor velen een realiteit. Wat echter niet kon worden verwacht, was hoeveel we voor ons onderwijs op technologie zouden gaan vertrouwen. In 2020 werd de wereld geconfronteerd met Covid-19 en hoewel we alle tools hadden, waren we niet voorbereid. Plotseling werd wat ooit een optie was, de norm. Docenten en studenten moesten manieren vinden om zich aan te passen aan volledig afstandsonderwijs, en toen ging de industrie pas echt van start. Maar wat betekent het "afgetrapt?" Zoals we al hebben vastgesteld, waren e-learning en leren op afstand geen nieuwe concepten, sterker nog, ze bestonden al tientallen jaren.
Dus waarom was de overstap zo moeilijk?
Zoveel platforms, te veel keuzes:
Met zoveel tools beschikbaar, en op dat moment geen behoefte aan cohesie tussen instellingen en docenten, werd die overvloed aan keuze, de overvloed aan opties te veel. Scholen, docenten en studenten moesten uitsluitend vertrouwen op tools voor afstandsonderwijs, maar daarnaast hadden ze de juiste nodig. Maar leren hoe je dingen vanaf een scherm boeiend kunt houden, werd de belangrijkste focus in plaats van het cursusmateriaal zelf. Velen hadden moeite om een platform te vinden dat zowel boeiend als georganiseerd was. Dat is waar platforms als emaze, Google Classroom en Moodle schitterden. Platforms die meer bieden dan alleen een videogesprek voor colleges op afstand. Een platform zoals emaze dat zowel contentcreatie als een LMS biedt, was de sleutel tot het succes van leren op afstand.
Wat ooit een aanvullend hulpmiddel was, werd een reddingslijn, en die aanpassing was waar velen moeite mee hadden. Waar eens een student worstelde met een online cursus, ze gemakkelijk contact konden opnemen met de leraar en zelfs een persoonlijke ontmoeting konden plannen. Plots was het niet één student, maar tientallen.
De keerzijde komt naar voren:
Leraren waren overweldigd, ze leerden nieuwe systemen kennen, ontdekten hoe ze lessen konden aanpassen aan een online formaat zonder de persoonlijke interacties te verliezen, en probeerden nog steeds aan de behoeften van elke leerling te voldoen. Organisaties hadden moeite om de juiste samenhang tussen de platforms te vinden, om er een te vinden die voor iedereen zou werken terwijl velen al hun voorkeuren hadden. Studenten hadden urenlang moeite om aandacht te besteden aan een scherm, en het bijhouden van lessen en opdrachten in het algemeen werd moeilijker.
Maar zoals alle dingen zijn mensen veerkrachtig en passen jonge geesten zich snel aan. Dus na verloop van tijd werd leren op afstand de norm en de razernij ebde weg, maar het was niet allemaal positief. Minstens een derde van de schoolkinderen in de wereld – 463 miljoen kinderen wereldwijd – had geen toegang tot leren op afstand tijdens schoolsluitingen. Bovendien had slechts 10% van de studenten het gevoel dat ze een vergelijkbare opleiding kregen als klassikaal leren.
Dus waar laat dit ons?
Vandaag naar de toekomst:
Het effect dat digitaal afstandsonderwijs heeft gehad op de samenleving valt niet te ontkennen. Het veranderde het leerveld op zowel positieve als aantoonbaar meer negatieve manieren. Het is moeilijk te zeggen hoe de zaken zullen evolueren en hoe Covid-19 jaar studenten op de lange termijn heeft beïnvloed. Wat zeker is, is dat veel scholen hun deuren weer hebben geopend en hun best doen om terug te keren naar ‘normaal’. Nu fulltime afstandsonderwijs een zeer reële mogelijkheid voor de toekomst is, is het vinden van een meer permanente oplossing een serieuze overweging. Het is relevanter dan ooit om een levensvatbaar platform te hebben dat beide kanten van het onderwijs aankan.
Hoe Emaze helpt:
Emaze biedt een oplossing dat gericht is op zowel volledige inhoudscreatie als de leraar de macht teruggeeft met a aanpasbare LMS. Zodat zowel studenten als docenten kunnen slagen. In en buiten de klas. Met constante aanpassing en groei doet emaze zijn deel. En neemt het serieus. E-learning bevorderen en de kloof overbruggen tussen de voordelen van klassikaal leren en leren op afstand. Emaze pakt de digitale overname en de impact ervan op het onderwijs aan door het voor het positieve te gebruiken.
In de woorden van Elbert Hubbard: "de beste voorbereiding op goed werk morgen is om vandaag goed werk te leveren." Dat is waar emaze naar streeft: goed werk.
